Nazwa „kot bury” przywodzi na myśl wiele różnych rzeczy różnym ludziom. Niektórym może się kojarzyć ze starym zwrotem „kot z zaułka”: szorstkowłosy, z blizną na nosie, z tatuażem, czający się w zaułkach i na śmietnikach. Inni pomyślą o swoich ulubionych kotach.

Koty bury są tak wszechobecne, że wiele osób uważa je za rasę. Nie jest tak; bury to wzór kolorystyczny, najczęściej paski, ale czasami paski i pręgi, a nawet plamki i paski. Wzór bury jest tak popularny, że można go dziś znaleźć u wielu kotów rasowych i jest akceptowany w wielu rasach przez najpopularniejsze rejestry.

Chociaż istnieje wiele odmian każdego z nich, wzór bury dzieli się na cztery podstawowe klasy. Piąta obejmuje bury jako część innego podstawowego wzoru kolorystycznego, np. bury „łatane”, które może być kotem calico lub tortoiseshell z łatami bury (ten ostatni nazywany jest „torbie”). Niektóre rasy spiczaste dopuszczają również „bury points” w ramach swoich standardów kolorystycznych. Nie jest zaskoczeniem, że kot bury jest wszechobecny. Gen odpowiedzialny za wzór bury można znaleźć u wszystkich kotów domowych. Spójrz kiedyś na „czarnego jak węgiel” kota w słońcu i zobacz, czy uda Ci się znaleźć ukryte znaki bury.

Klasyczny: Ten wzór ma zazwyczaj fale zakończone „celem” na boku kota. Wzór ten występuje u wielu amerykańskich kotów krótkowłosych. Kot przedstawiony na zdjęciu ma bardzo wysoki kontrast kolorystyczny, dzięki czemu jego pręgi są wyraźnie widoczne.
Makrela (pręgowany): Jest to zdecydowanie najczęstszy wzór, tak bardzo, że niektórzy uważają, że powinien otrzymać tytuł „Classic”. Makrela tabbies mają pasiaste pierścienie wokół ogona i nóg, „naszyjnik” z pasków z przodu klatki piersiowej i pasm pełnych lub łamanych pasków biegnących w dół po bokach ciała. Ciemniejszy kolor mają plamki biegnące w dwóch liniach w poprzek brzuszka (tzw. „guziki kamizelki”). Ten sam kot jest pokazany powyżej jako dorosły.
Cętkowane: Ocicat i amerykański Bobtail są dobrymi przykładami cętkowanego wzoru bury, chociaż niektóre mangusty również demonstrują ten wzór koloru. Amerykański Bobtail w tabeli ilustruje wzór cętkowany do perfekcji.
Agouti (Ticked): Większość kotów bury posiada włosy agouti jako część swojego wzoru. Jeśli przyjrzysz się uważnie, zobaczysz różne pasma koloru na długości włosów kota. Koty o wzorze all-ticked niemalże mienią się w świetle słonecznym, ze względu na zróżnicowanie kolorów. Abisyńczyk na diagramie jest klasycznym przykładem wzoru ticked bury lub agouti.

Rasy, które akceptują wzór bury

Jak już wspomniano, wiele ras akceptuje wzór bury w takiej czy innej odmianie. Rzeczywiście, udokumentowano, że 21-funtowy „angielski bury” pojawił się na pierwszej wystawie kotów na świecie, która odbyła się w Crystal Palace w Londynie w 1871 roku. Poniżej znajduje się lista ras, które mogą posiadać wzór bury w CFA:

• Abisyński (ticked)
• Amerykański Bobtail
• amerykański curl
• Amerykański krótkowłosy (wzór klasyczny)
• American Wirehair
• Birman (punkty bury)
• Colorpoint Shorthair (punkty bury zwane „Lynx Points”)
• Egyptian Mau (oryginalny cętkowany bury)
• Egzotyczne (Persy krótkowłose)
• Javanese (Lynx Points)
• LaPerm (ma swoje korzenie w „kotach stodołowych”)
• Maine Coon (prawdopodobnie najbardziej popularny rodowodowy kot bury)
• Manx
• Kot norweski leśny
• Ocicat
• Orientalny (z 112 kombinacjami bury)
• Perski
• Ragdoll (punkty Lynx)
• Rex (Devon, Selkirk, i Cornish)
• Scottish Fold
• Siberian (inna „naturalna” rasa kotów bury)
• Singapur (z kleszczami)
• Somali (długowłosy ticked)
• Turkish Angora (14 dopuszczalnych wzorów/kolorów bury)
• Turkish Van (sześć wzorów/kolorów bury)

Prawdopodobnie najbardziej charakterystyczną cechą wspólną dla wszystkich kotów bury jest litera „M” na czole. To „M” można również zobaczyć na wielu dużych kotach dżungli, takich jak tygrysy, gepardy i oceloty.

Już w czasach starożytnego Egiptu powstała pierwsza legenda o tym wyjątkowym oznaczeniu. Koty nazywano Mau, co najprawdopodobniej było odzwierciedleniem ich konwersacyjnego brzmienia. Słowo Mau oznaczało również widzenie lub światło. Ponieważ oczy kotów tak bardzo świecą w nocy, wystarczyło zrobić kilka kroków dalej, aby skojarzyć te wspaniałe zwierzęta z księżycem, a ich oznakowanie odzwierciedlało ten związek. Egipski Mau jest bezpośrednim potomkiem tych starożytnych egipskich kotów; udomowiony jako potomek afrykańskiego dzikiego kota, nosi oznaczenie „M” do dnia dzisiejszego.

Bury w żłobie

Inna wspaniała legenda o pochodzeniu „M” opowiada o Maryi i kocie bury w żłobie. Wydaje się, że dzieciątku Jezus było zimno i marudziło, a Maryja poprosiła zwierzęta w żłobie, aby przybliżyły się do niego i ogrzały go. Żłóbek był po prostu zbyt mały, aby to osiągnąć, ale mały kotek bury wszedł do środka i ułożył się obok Dzieciątka, przytulając je mruczeniem i ciepłem. Maryja była tak wdzięczna, że umieściła swój inicjał „M” na czole kota.

Mahomet i bury

Legenda islamu mówi nam, że Mahomet kochał koty. Jedna z opowieści mówi, że kiedyś odciął rękaw szaty, kiedy musiał wyjść na modlitwę, aby nie przeszkadzać swojemu kotu Muezzie, który spał na rękawie. Mówi się, że powodem, dla którego tak bardzo kochał koty jest to, że jeden z nich uratował mu życie, gdy wąż wpełzł mu do rękawa. (Może to być odmiana znanej historii o Muezzie.) Legenda głosi również, że Mahomet obdarzył koty umiejętnością lądowania zawsze na nogach. Pisma o Mahomecie opowiadają o jego wizji kobiety ukaranej w piekle za zagłodzenie na śmierć swojego kota. Wszystkie te historie sprowadzają się do założenia, że „M” symbolizuje ogromny szacunek, jaki Mahomet czuł do kotów i że widok „M” na czole kota przywołuje wspomnienia o Mahomecie. W każdym razie, koty są dziś nadal powszechnie chronione i szanowane w świecie islamu, a nawet są dozwolone wewnątrz meczetów.

Ukochany Bast

Inna ulubiona historia o wspaniałym „M” została opowiedziana przez Jima Willisa w jego opowiadaniu „Beloved of Bast”, które jest zawarte w jego książce „Pieces of my Heart-Writings Inspired by Animals and Nature”. Opowiada ona o starym, brązowym, bury „kocie stodolnym” o imieniu „Matka”.

Inny często cytowany fragment mówi, że w starożytnym Egipcie koty były czczone jako bogowie, a kot nigdy o tym nie zapomniał. Rzeczywiście, bogini Bastet była przedstawiana z głową kota, a Re, Bóg Słońca był często przedstawiany jako kot.

Nic dziwnego, że koty bury są szczególnie godne szacunku, jakim je darzymy. Wiele z nich tworzy dziś swoje własne legendy, o czym wielu z Was z pewnością zaświadczy.